Pierwotnie teren leżącego poza obrębem Warszawy Pola Mokotowskiego obejmował obszar o powierzchni ok. 200 hektarów. Na początku XIX w. przekształcono go na cele ćwiczeniowe wojska, urządzając tutaj m.in. plac musztry kawalerii. W tym okresie nazywano je Mokotowskim Polem Wojennym. Z czasem skrajne części pola zaczęto zabudowywać, jednak ze względu na ograniczenia narzucone przez wymagania Twierdzy Warszawa, na przełomie XIX i XX w. dopuszczano w tym rejonie jedynie zabudowę drewnianą. W 1841 r. część terenu wydzielono na tor wyścigów konnych. W tym samym roku odbyła się na nim pierwsza publiczna gonitwa w Królestwie Polskim. Ponad 30 lat później przy ulicy Polnej utworzono nowy tor wyścigowy wraz z trybunami, a w północnej części rozplanowano nowe założenie ogrodowe. Pełniło ono funkcję obozu 3 Dywizji Piechoty Gwardii, na potrzeby której wzniesiono drewniane baraki koszarowe, budynki oficerskie oraz cerkiew. W 1892 r. północne obrzeże Pola zostało odkupione przez miasto na potrzeby budowy zespołu filtrów wody pitnej. Z kolei na południowych obrzeżach rozwijała się zabudowa ulicy Rakowieckiej. Od 1909 r. na Polu Mokotowskim urządzano pierwsze na terenie Polski pokazy lotnicze. W następnym roku, mniej więcej na obszarze pierwszego toru wyścigowego, powstało lotnisko mokotowskie, a na jego północnych obrzeżach ulokowano warsztaty i hangary Warszawskiego Towarzystwa Lotniczego Awiata. Od 1915 roku, gdy do Warszawy wkroczyły wojska niemieckie, na lotnisku stacjonowały sterowce. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości na Polu Mokotowskim funkcjonowały trzy lotniska, wojskowe, sportowe i pasażerskie. Lotnisko pasażerskie działało do lat 30. XX w., kiedy to ruch pasażerski zaczęto przekierowywać do nowo powstałego portu lotniczego na Okęciu.
tekst na podstawie Wikipedii
