Poznań, Trakt Królewsko-Cesarski
Plac Wolności
Opracowanie trasyDariusz MazurekDługość trasy1 kmDo odwiedzenia29 PKFinansowanieTrasa sfinansowana przez jej autora
Do końca XVIII wieku obszar Poznania ograniczał się do otoczonego murami obronnymi średniowiecznego miasta. Po włączeniu Poznania do zaboru pruskiego (1793 r.) władze zaborcze podjęły decyzję o poszerzeniu miasta w kierunku zachodnim. Koncepcję „Nowego Miasta" opracował David Gilly, inspirując się rozwiązaniami berlińskimi. Niestety plany stworzenia z Poznania twierdzy znacząco zmodyfikowały pierwotne założenia. W II poł. XIX wieku śródmieście zaczęto gęsto zabudowywać wielopiętrowymi kamienicami. W latach 80. XIX w. Poznań należał do najgęściej zaludnionych miast państwa pruskiego. Z jednej strony nabrał wielkomiejskiego charakteru, z drugiej borykał się z coraz gorszymi warunkami mieszkaniowymi wśród wzrastającej liczby mieszkańców.
Rozwój tej części Poznania jest nierozerwalnie związany z polityką władz pruskich i przeciwstawiającą się jej aktywnością społeczną obywateli polskich, zwaną „najdłuższą wojną współczesnej Europy". W wojnie tej orężem były kultura, edukacja i gospodarka. Na restrykcje władz i nasilającą się germanizację Polacy odpowiadali inicjatywami społecznymi wywodzącymi się z idei pracy organicznej i finansowanymi ze środków osób prywatnych lub składek społeczeństwa. Ważnymi obiektami powstałymi z inicjatywy polskiej były Biblioteka Raczyńskich, Hotel Bazar, Ziemstwo Kredytowe, Teatr Polski oraz budynek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Na przełom XIX i XX wieku przypada okres znaczących inwestycji władz pruskich, związanych z nasilającą się germanizacją i chęcią podkreślenia „pruskiego charakteru miasta". Powstały wówczas nowy gmach teatru niemieckiego, Kaiser-Fiedrich-Museum oraz gmach biblioteki im. Cesarza Wilhelma. Śródmieście było świadkiem walk powstania wielkopolskiego, które doprowadziło do odzyskania niepodległości. W niepodległej Polsce zostało ważnym centrum kulturalnym, a budynki wzniesione przez zaborcę wykorzystano na potrzeby polskich instytucji. Na współczesny wygląd śródmieścia wpłynęły zniszczenia z okresu II wojny światowej. Podczas powojennej odbudowy powstały modernistyczne obiekty, takie jak dom handlowy Okrąglak czy kompleks wieżowców Alfa. 