Obrzycko i Zielonagóra
Trasa zlotowa
Opracowanie trasyDariusz MazurekDługość trasy3,9 kmDo odwiedzenia27 PKFinansowanieTrasa sfinansowana przez jej autora
Na kartach historii po raz pierwszy Obrzycko pojawiło się w 1238 r., jako siedziba kasztelanii, której pozostałości zachowały się u ujścia rzeki Samy do Warty. Prawa miejskie otrzymało przed rokiem 1458, w którym wystawiło jednego zbrojnego na wyprawę malborską, do czego zobowiązane były wyłącznie miasta. Miejscowość nie rozwinęła się jednak i wkrótce utraciła prawa miejskie. Odzyskała je w 1638 roku dzięki staraniom ówczesnego właściciela, wielkiego hetmana litewskiego Krzysztofa Radziwiłła. Z tego też okresu pochodzi herb Obrzycka. W poł. XVIII w. miasto i okoliczne dobra znalazły się w rękach Raczyńskich. W 1825 r. hrabia Atanazy Raczyński ustanowił ordynację obrzycką z siedzibą w Gaju Małym, obejmującą ponad 10 000 ha powierzchni. W 1909 r. zbudowano linię kolejową, która połączyła Obrzycko z Wronkami i Obornikami. Mieszkańcy miasta i okolicznych miejscowości wzięli czynny udział w powstaniu wielkopolskim. W 1934 roku Obrzycko ponownie utraciło prawa miejskie, które odzyskało w 1990 roku.
Na północnym brzegu Warty rozpościera się wieś Zielonagóra, wzmiankowana po raz pierwszy w 1757 roku. Jej częścią jest m.in. Obrzycko Zamek z zespołem pałacowo-parkowym należącym do Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W Zielonejgórze urodził się Stanisław Adamski, późniejszy biskup katowicki i członek Naczelnej Rady Ludowej w czasach powstania wielkopolskiego 1918/19. 