Wieś Laski powstała na początku XVIII w. i należała do Daszewskich. Była to w tym czasie uboga osada puszczańska. W 1921 r. przybyła tutaj Róża Czacka, która od Antoniego Daszewskiego otrzymała w darowiźnie teren na budowę zakładu dla niewidomych. W młodości hrabianka spadła z konia i w krótkim czasie straciła wzrok. Swoimi doświadczeniami z życia w niepełnosprawności postanowiła dzielić się z innymi. W 1910 r. założyła, w tym celu, w Warszawie i utrzymywała z własnych środków schronisko dla niewidomych kobiet. Rok później, na jego bazie powstało Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi. Wkrótce działały już ochronka, szkoła powszechna, warsztaty i biblioteka brajlowska. W roku 1917 r. Róża Czacka przywdziała franciszkański habit i jako matka Elżbieta założyła w 1918 r. Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, którego celem była praca wśród niewidomych.
W dniach 17-20 września 1939 r. o Laski ciężkie boje toczyły oddziały polskie przebijające się ku stolicy. W latach okupacji z ośrodka korzystali konspiratorzy, a w okresie Powstania Warszawskiego działał szpital wojskowy. Kapelanem oddziałów AK był w tym czasie ks. Stefan Wyszyński ps. „Radwan III”.
Przy ośrodku funkcjonuje leśny cmentarz, na którym spoczywają siostry zakonne oraz osoby świeckie, w tym przyjaciele zakładu, m.in.: Antoni Słonimski, Marian Brandys z żoną, Jan Lechoń oraz Tadeusz Mazowiecki i wicemarszałek Sejmu RP Aleksander Małachowski. W miejscowości znajduje się jeszcze cmentarz wojenny, na terenie którego spoczęło 774 żołnierzy poległych we wrześniu 1939 r. oraz kilkudziesięciu partyzantów i powstańców warszawskich zabitych na terenie Puszczy.