Początki osadnictwa na ziemi ciechanowskiej sięgają 3 tys. p.n.e. W okolicach Ciechanowa znaleziono ślady kultur ceramiki wstęgowej rytej oraz sznurowej. Swój ślad pozostawiła także kultura łużycka. W V w. n.e. obszar ten opanowali Słowianie. Z ich obecnością związana jest budowa grodu na Farskiej Górze. W II poł. X w. Mieszko I włączył Mazowsze do swojego państwa. Za panowania jego następcy, Bolesława Chrobrego, tuż przed swoją męczeńską śmiercią, w mieście przebywał św. Wojciech. W 1266 r. Konrad II nadał Ciechanowowi prawa miejskie na prawie średzkim oraz rozpoczął budowę kościoła NMP. O dużym znaczeniu Ciechanowa w średniowiecznym Mazowszu świadczy tytuł księcia ciechanowskiego, jaki przyjął w 1349 r. książę mazowiecki Kazimierz I. Jego następca Siemowit III w 1353 r. rozpoczął budowę kościoła farnego, dwa lata później zamku, a w 1356 roku sprowadzi do miasta augustianów. Książę Janusz I postanowił przenieść miasto z okolic wzgórza farskiego w okolice murowanego zamku i powtórnie lokował miasto w 1400 roku, tym razem na prawie chełmińskim. Nadał też miastu przywileje posiadania łaźni, postrzygalni i ławy miejskiej. Ponieważ lokacja odbyła się w dniu święta św. Piotra Apostoła, święty ten, niejako w sposób naturalny, trafił do herbu miasta. Przez kolejne lata Ciechanów prężnie się rozwijał, czerpiąc największe zyski z handlu z Pomorzem Gdańskim. Miastu przysłuży się także pobyt w nim królowej Bony, która otrzymała miejscowy zamek, jako wdowi grosz po Zygmuncie Starym. Okres prosperity zakończył potop szwedzki i późniejsze wojny.
na podstawie: www.ciechanowonline.pl/site/index/16
